Jedząc popularne dania, na przykład sałatkę Cezar albo kanapkę, większość z nas nie zastanawia się nad ich pochodzeniem. Gdyby jednak nawet tak było, okazałoby się, że w pewnych przypadkach zwykła logika nie wystarczy.
Postanowiliśmy dowiedzieć się prawdy na temat dziejów niektórych słynnych potraw i produktów. Natknęliśmy się przy tym na wyjątkowo zaskakujące i nierzadko ciekawe anegdoty. Posłuchajcie!
Sałatka Cezar. Wyznamy szczerze: spodziewaliśmy się historii o Juliuszu Cezarze i nowatorskiej sałatce będącej spełnieniem jego fantazji kulinarnych. W zamian dowiedzieliśmy, że potrawę tę wynalazł w 1924 roku właściciel restaturacji włosko-amerykańskiego pochodzenia, na dodatek wcale nie w Rzymie, tylko w Tijuanie (Meksyk). Na szczęście w opowieści pojawia się jakiś Cezar. To rzeczony restaurator, w którego knajpie danie zadebiutowało. Otóż mając w lodówce kilka ostatnich produktów, Cesare Cardini nakarmił głodnych Amerykanów, świetujących 4 lipca 1924 roku. Wówczas to oni jako pierwsi skosztowali tego obecnie bardzo znanego specjału – sałatki złożonej z sałaty, parmezanu, oliwy, czosnku, jajek, sosu Worcester i chrupiących grzanek.
Kanapka. Słowo „sandwich” (w Polsce przyjęła się co prawda inna nazwa na tę potrawę, ale jej geneza pozostaje ta sama) ma chyba najbardziej znaną na świecie etymologię, jeśli chodzi o kulinaria. John Montagu (1718-1792), czwarty hrabia Sandwich, grając z przyjaciółmi w karty, lubił po prostu zjeść parę kromek chleba przełożonych plastrami zimnego mięsa. Stąd właśnie wzięło swój początek miano tego nieskomplikowanego dania.
Pizza? Z Włoch? Skąd! Jak dowodzą archeologiczne przesłanki, pizza, najbardziej charakterystyczne włoskie danie, zostało pierwotnie wynalezione w Grecji 100 lat p.n.e. To Grecy stworzyli ów popularny podpłomyk, któremu nadali nazwę plakountos (gr. πλακοῦντος) i który obkładali mięsem, serami i warzywami.
Kto nie kocha czekolady? Europejczycy są niewątpliwie wielbicielami słodkości i słyną ze swoich czekoladowych arcydzieł, jednak na pomysł, jak przygotować ziarna kakaowca wpadli w Ameryce Środkowej starożytni Majowie i Aztekowie 2000 lat p.n.e. Oba ludy je prażyły, a potem mieliły, aby zaparzyć z nich napój, który później do Europy sprowadzili hiszpańscy konkwistadorzy.
Nutella – tę czekoladową delicję wymyślono we Włoszech podczas drugiej wojny światowej. Z powodu ograniczonej ilość pewnych dóbr, w tym kakao, czekolada była na Półwyspie Apenińskim i w Europie towarem skrajnie deficytowym. Pietro Ferrero (tak, ten Ferrero!) postanowił wobec tego wykorzystać obfite zapasy orzechów laskowych, zalegające w jego miasteczku, i dodał je do czekoladowego smarowidła, aby przedłużyć termin jego przydatności do spożycia. Po wojnie Nutella stała się przysmakiem w całej Europie i do dziś jest najlepiej sprzedającym się kremem do chleba na świecie.
Wreszcie ciastka z czekoladą, które pierwotnie uznano za pomyłkę. Ruth Graves Wakefield wraz z mężem prowadziła w Massachusetts pensjonat „Toll House Inn”, częstując gości domowymi obiadami i słodkościami własnego pomysłu. Pewnego razu Ruth skończyła się gorzka czekolada, dlatego gospodyni postanowiła dodać do ciasta mleczną. Ku jej zaskoczeniu po upieczeniu cząstki czekolady się nie rozpuściły, co tylko wyszlo jej na dobre. Ciasteczka zrobiły furorę wśród klientów i przedstawicieli wszystkich kolejnych pokoleń na całym świecie.